ႏွစ္ကိုယ္ရင္မွာ အၾကင္နာစစ္နဲ႔
ရင္လႊာအခ်စ္ကို
ေမာင့္ထက္ ပိုျပီး ခ်စ္ပါတယ္တဲ႔
ေက်းဇူးတင္တယ္ ခင္။

မိန္းမေကာင္းပန္းပန္ တစ္ပြင့္ပန္
ပြင့္အံ႔ က်လာတဲ႔ သူ႔စကား
ေမာင့္အပါးမွ တစ္ဖဝါးမွ မခြာတဲ႔
ေက်းဇူးတင္တယ္ ခင္။

အိမ္သူအလုပ္ ေမာင္မလုပ္နဲ႔
ေမာင့္အတြက္ပို သမီးေလးကို
ျပဳစု အခ်စ္ပို ေက်နပ္ေစမယ္တဲ႔
ေက်းဇူးတင္တယ္ ခင္။

ရင္တြင္းကဗ်ာ ေရးကာသီကုံး
ေယာင္ဆံထုံးလို တဲြကူေပးလို႔
ကဗ်ာလွလွ ဖန္တီးၾကစို႔တဲ႔
ေက်းဇူးတင္တယ္ ခင္။

စာအုပ္စာေပ လူ႔မိတ္ေဆြ
ေမာင့္ရဲ႕ စာေတြ ကြ်န္မမိတ္ေဆြ
ထာဝစဥိျမဲ က်မ အားေပးတယ္တဲ႔
ေက်းဇူးတင္တယ္ ခင္။

ဤေျမ ဤကမာၻ
ဘဝမေရႊး ကံၾကမၼာေရးမို႔
ဇာတာမေအးလည္း
ေမာင္နဲ႔က်မ ဘဝလွလွ
တည္ေဆာက္ၾကမယ္တဲ႔
ေက်းဇူး အထူး တင္တယ္ ခင္။


စိုးမင္း~အခ်စ္ခ်ဳိ

26-1-2014

 
တစ္ပုခက္တည္းမအိပ္ခဲ့ေပမယ့္
တစ္အိပ္မက္တည္းႀကီးျပင္းခဲ့
မင္းကရယ္ေမာေနခ်ိန္
ငါကလေရာင္ကိုေငးလို႔

သူငယ္ခ်င္း.......
ကမၻာေျမက္ိုဦးဘက္ထမ္းဖို႔
ငါတို႔ ကဗ်ာလမ္းကိုေ႐ြးခဲ့
စိတ္ေတြမြန္းက်ပ္လာတိုင္း
စိတၱဇသခၤ်ဳိင္းႀကီးထဲ
ကဗ်ာေတြတူးဆြခဲ့ၾက

မင္းကရီေဝမႈကိုမက္ေမာ
ငါကလည္းနွစ္ေယာက္စာလက္ခုပ္တီးခဲ့
မင္းေလာကႀကီးကိုအ႐ြဲ႕တိုက္ခ်ိန္
ငါ့နႈတ္ဖ်ားကတထီြထီြျမည္လို႔

မင္းကနွလုံးသားဒဏ္ရာရ
ငါ့ရင္ကလည္းေရာင္ကိုင္းခဲ့
မင္းကတစ္ခုခုေအာင္ျမင္ရင္
ငါလည္းမစုိ႔မပို႔ေလးမာန္တတ္လို႔

သူငယ္ခ်င္း.....
ကမၻာပ်က္ဖို႔ကေသခ်ာတယ္
ငါတို႔မုန္းဖို႔ကေဝေဝဝါးဝါး
ငါ့စိတ္နဲ႔မင္းကိုယ္ဆိုသလုိ
ငါ့ႏြမ္းနယ္မႈေတြ မင္းလည္ၿမိဳမွာနင္လို႔

တံေတြးစြတ္မွတ္လို႔မရတဲ့
မွတ္တမ္းထဲ ငါတို႔ျဖတ္သန္းခဲ့
သူငယ္ခ်င္း........
ဒုကၡပင္လယ္ဘယ္ေလာက္က်ယ္က်ယ္
ငါတို႔ေတြ
လက္ကိုင္ကိုင္းတပ္ေသာက္ၾကမယ္......

ေလေ ... Read more »

မဂၤလာပါ
ဘယ္သူက ဘယ္သူေၾကာင့္
အသက္ရွင္ေနတယ္လို႔
မေျပာပါနဲ႔လား
အေတြ႕အႀကံဳရွာတယ္
ႀကီးရင့္ၾကတယ္
ေမွ်ာ္လင့္ၾကတယ္
ေအာင္ျမင္ၾကတယ္
က်ရႈံုးၾကတယ္
ေသဆံုးသြားတယ္...
ဘယ္သူက ဘယ္သူေၾကာင့္ရွင္သန္ၾကတယ္
ေသဆံုးၾကတယ္လို႔ မေျပာပါနဲ႔လား
ေနထိုင္ရတယ္ ရွာေဖြရတယ္
အႏိုင္ပိုင္းရတယ္
ေပးဆပ္ရတယ္ ခ်စ္တတ္ရတယ္
ေမ့ပစ္ရတယ္
အစိုင္အခဲလုပ္ရတယ္
ခ်ဲ႕ထြင္ရတယ္
ဖ်က္ပစ္ရတယ္
ဒါေၾကာင့္....
ဘယ္သူဟာ ဘယ္သူေၾကာင့္ လို႔ မေျပာပါနဲ႔လား
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ...

ငယ္ရြယ္ ၊ လြတ္လပ္
အကန္႔သတ္မဲ့ စိတ္ကူးနဲ႔
ငါ့ရဲ ႔ အိမ္မက္ထဲမွာ
"ကမၻာႀကီးကိုေျပာင္းပစ္မယ္...
အသက္ေလး ရလာ
ပညာဆိုတာ နည္းနည္း သိ
ျပန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ
"ကမၻာႀကီး ဟာ  ကမၻာႀကီး ပါပဲ ..
အိမ္မက္ကို ေစ်းဆစ္
ငါခ်စ္တဲ့ ါငါ့တိုင္ျပည္
တစ္ခုခုျဖစ္ရမည့္ေပါ့
သည္တစ္ခါလည္
"တိုင္ျပည္ ဟာ တိုင္ျပည္ပါပဲ ..
ဘ၀ရဲ႕ ဆည္းဆာခ်ိန္
အိမ္မက္ေတြ အရိွန္ကုန္စ
ဇနီးမယား သမီးသားတြက္
ေပးဆပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားဆဲ
သူတို႔လည္း သူတို႔ဘာသာ
"မိသားစုဟာ ဒီအတုိင္းပါပဲ "
ေသရာေညာင္ေစာင္း
လဲေလွ်ာင္းခ်ိန္ေရာက္ေတာ့မွ
ငါ သိရၿပီ (ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္ပါ)
"ငါဟာ ငါပဲ ၊ ဘာမွ မေျပာင္းလဲ ...."

ေၿခတစ္လွမ္းေနာက္က်ရံုနဲ ့
ဘယ္ေလာက္ထိေၾကကြဲ၀မ္းနည္းရဦးမွာလဲ
ဒုတိယေနရာကငါ့အတြက္
သုခဆိုတာလား
အခ်ိ္န္တစ္ခုအတြက္အစားထိုးခံရၿခင္းမ်ိဳးလား
ငါ့ခ်စ္ၿခင္းေတြနင့္အတြက္
ဘယ္ေလာက္ပဲနားလည္ပါေစ
အခ်ိန္တန္ေတာ့လည္းအတိတ္ေန ့ရက္ေတြနဲ ့
ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္ႏိုင္သူပါ
ဆံုးၿဖတ္ရခက္ေနၿပီလား ကို..
အခ်စ္ကိုယဲံုမိတဲ့ငါဟာ
ေနာက္ဆံုးမွာက်န္္ခဲ့ရမွာပါ
ေနာက္ဆုတ္ေပးဖို ့ေသခ်ာေနတာေတာင္
ေမွ်ာ္လင့္ၿခင္းအလင္းမွိန္ေအာက္မွာ
အခ်ိန္တစ္ခုကုိရပ္ေစာင့္မိေနတုန္း
မရေတာ့ရင္လည္းေန
ေတြ ့ခြင့္ေတြေ၀းရရင္လည္းေန
ထာ၀ရဆုိင္ခြင့္ေတြဆံုးရရင္လည္းေန
ခဏတာခို၀င္ဖူးတဲ့ရင္ခြင္ကို
လြမ္းမိတဲ့အ ခါ . . . . . . . . ရိုးသားစြာခ်စ္ရၿခင္းမ်ိုဳးကိုေတာ့
ပိုင္ဆိုင္ပါရေစ. . . .

မခ်ည္ပဲ ရင္ထဲ ျငိတြယ္
အသိမယ္ သူ၀င္ပ်ိဳး
ရင္၌ ခ်ည္ေသာ ႀကိဳး

တိတ္တခိုးေပမို႕
စိတ္တခိုးေတြ ေစ
အရိပ္မိုးေဆြ ခ်စ္သူနားကို
ေန႕ရွိသေရြ႕ သြားခ်င္ေန
မေခၽြပဲ ေၾကြတဲ့ပန္း ခ်စ္သူနမ္းရင္ လန္းေစသား။

ကိုယ္မအားေလေတာ့
ျပိဳမလား ေမ လျပည့္၀န္းက
ေအး ရိပ္ စြာ ထာ၀ရ ေပးသည္မို႕
ေတြးထိတ္ကာ ဗ်ာပါ ေဆြးရတယ္
ေ၀းခဲ့သည့္ ခ်ိန္.။

သူမခူးရင္လည္း
ရည္စူးကာ ေမွ်ာ္ကာပြင့္တာမို႕
ေလျပင္းေတြ ေစ
ေလေျပေတြ ဆင့္
ရြက္ရင့္ေဆြ ေၾကြကာကူးလည္း
ကိုင္းဖူးမွာ ဆုိင္းျမဴးေ၀ဆာ
သူ႕အတြက္သာ.ကိုယ့္သစၥာ
ထာ၀ရပန္းမို႕ လန္းေစသား..။

လူစိုး

 အဲ့ဒီေန႕ရက္ေတြမွာ
မာရ္နတ္ရဲ႕ ဘယ္ဘက္လက္က
အနက္ေရာင္ က်မ္းခ်ပ္တစ္ပုိဒ္ဟာ
ငါ့ကုိ စီးနင္းတုိက္ခုိက္ဖုိ႕
ျမင္းကႀကိဳးတုိ႕ကုိ ျပင္လုိ႕"သ”လုိ႕ေနခဲ့ေပါ့။
ဘာပဲေျပာေျပာ
ေရႊနဲ႕စက္၀ယ္လုိ႕ မရတဲ့
ေနာက္ဆုံးကလူရဲ႕ အေတြ႕အၾကံဳမွာ…
သံမႈန္ေတြ ကပ္ပါေနရဲ႕
ငါ…ဘာကုိမွ မေၾကာက္ခဲ့ဘူး။
ေဟာဒီေလာက ေတာက္ေလွ်ာက္
"ေက်ာက္သင္ပုန္းေပၚက သုညနဲ႕စာရင္
ဗလာစာအုပ္ေပၚက သုညကျမတ္တယ္”တဲ့
အဲဒီေအာ္သံကုိ ငါရယ္ေနခဲ့တယ္။

"မင္းကေကာ…ဘာလဲ” လုိ႕
အနႏ ၱေတြက ၀ုိ္င္းေမးေတာ့
၁…၂…၃…၄…၅…
ငါ…အကုန္စဥ္းစားတယ္
၆…၇…၈…၉…၀…
တစ္ခုမွမဟုတ္ဘူး
ငါ့အတြက္ ဂဏန္းမရွိဘူး …။

ေသြးနဲ႕ယက္တဲ့ ကတၱီပါစလုိ
နီလြရွင္းေတာက္
ေၾကာက္ခမန္းလိလိ လွပတဲ့
ႏွလုံးသားက ဂီတသံစဥ္
ႏွင္းဆ၀ိညာဥ္မွာတင္တဲ့ ကမၺည္း
လကြယ္ညေရာက္တုိင္း…ငါ
ဂစ္တာတီးေနမယ္…။

က်ဆုံးေတာ့မဲ့ စစ္သူရဲအုိက
ငယ္ဘ၀က ဓားနဲ႕ခ်စ္သူကုိ
ျပင္းရွစြာ သတိရလုိက္သလုိမ်ဳိး
နင့္ကုိ ငါသတိရေနတယ္။

ထိပ္ထားေရ…
ထိပ္ထားေရ…
ထိပ္ထားေရ…
သစ္ခုတ္သမားေတြ မရွိတဲ့တုိင္းျပည္...

သူ႕အလို...
အထက္အဆိုပါအေၾကာင္းမ်ားအရ
ေတြးဆခ်က္မ်ားမွာ

(၁)
"စကားလံုးမ်ား" ဟာ "အတု" ျဖစ္ၿပီး
"စိတ္" သည္ "အစစ္အမွန္" ျဖစ္တယ္...တဲ့။
(၂)
"ေျခေထာက္ေတြ" ဟာ "လမ္း" ျဖစ္ၿပီး
"ငါ" သည္ "ခရီးဆံုး" ျဖစ္တယ္...တဲ့။
(၃)
ဆိုေတာ့ကာ...
အဲဒီေျခေထာက္အတုေတြနဲ႔
အဲဒီစကားလံုး တင္းၾကမ္းျပည့္လမ္းကိုပဲ
စီးစီးၿပီး သြားေနရတာ... တဲ့
အဲဒီခရီးဆံုးမွ ေရာက္ပါ့မလား
အဲဒီအစစ္အမွန္ေရာ ဟုတ္ပါ့မလား
အဲဒီစိတ္ၾကီးကို ကုန္လြန္းလို႔
အဲဒီ ငါကျဖင့္...တဲ့
အင္း
ပ်င္းတယ္....ဆိုတာၾကီးပဲ
ၾကိတ္မႏိုင္ ခဲမရ...
.......။

ရဲသင္ရန္ (ထူးအိမ္သင္)
၂၀ဝ၂၊ ေအာက္တိုဘာ၊ ပန္မဂၢဇင္း